Grzech nagości

 Pojdę za ciosem, i po napisaniu kilku słów o wstydzie, muszę napisać trochę więcej o nagości. Wstyd i nagość idą ze sobą w parze od pradawnych czasów. Już w momencie pojawienia się grzechu, Adam i Ewa zobaczyli coś, co poprzednio nie wywoływało wstydu – zobaczyli że są nadzy. Bóg, ich Stwórca, wyposażył ich w sumienie – „Wtedy otworzyły się obojgu oczy i spostrzegli, że są nadzy. Spletli więc liście figowe i zrobili sobie przepaski” (Rdz 3:7). Tak więc nauka biblijna na temat nagości łączy ją ze wstydem i wskazuje na konieczność jej przykrycia. Bóg postawił na tym Swoją pieczęć – „PAN Bóg zrobił ubranie ze skóry dla Adama i dla jego żony i odział ich” (w. 21). Od tego momentu, aż do chwili, gdy wszyscy wejdziemy do wieczności, „jedni do życia  wiecznego, drudzy zaś ku hańbie, ku wiecznej odrazie” (Dn 12:2), obowiązuje nas przywdziewanie ubiorów. Prawdą jest, że człowiek rodzi się nago i podobnie odchodzi z  tego życia, co szczerze wyznał Hiob: „Nagi wyszedłem z wnętrza mej matki i nagi tam powrócę. PAN dał i PAN wziął. Niech imię PANA będzie błogosławione” (Hi 1:21). Pomiędzy tymi dwoma momentami, przyzwoity człowiek ubiera się.

Za dni Noego miało miejsce grzeszne podglądanie, do tego, własnego ojca. Pierwszy syn Cham podzielił się swoją obserwacją z dwoma braćmi, którzy zareagowali odmiennie, bo przykryli szatą nagość ojca zgodnie z przekazem, jaki zachował się pomimo potopu, że nagość kojarzy sie z grzechem. Z biblijnej hostorii dowiadujemy się, że zupełnie inaczej została osądzona postawa synów przez ich ojca, gdy wytrzeźwiał. Cham, (w naszej pisowni już samo imię mówi za siebie), poniósł srogie konsekwencje tego czynu, gdyż został pozbawiony ojcowskiego błogosławieństwa na całe swe życie i jego potomkowie służyli Semowi – „Błogosławiony niech będzie PAN, Bóg Sema, a Kanaan niech będzie jego sługą” (Rdz 9:26). 

Biblia mówi o nagości zawsze w kontekście jakiejś nieprawidłowości. Prorocy wzywając w imieniu Boga do pokuty, przekonywali naród o jego grzechach. Często posługiwali się obrazami, które miały unaocznić odstępstwo od Boga. Dlatego czytamy o przypadkach, gdy prorocy występowali nago. Ozeasz na polecenie Boga ożenił się z prostytutką. Lecz to nie znaczy, że możemy pochwalać nagość lub nierząd. Król Saul, gdy znalazł się wśród proroków, też zrzucił swoje odzienie, lecz nie pomogło mu to w schwytaniiu Dawida, którego nienawidził z zazdrości o popularność.

W czasach Jezusa, gdy podczas Jego pojmania uczniowie uciekali w popłochu, wówczas jeden z nich, prawdopodobnie Jan, uciekł nago, gdyż pochwycono go za prześcieradło, jakim był przykryty. Natomiast później, gdy Pan Jezus spotkał uczniów po Swoim zmartwychwstaniu, zastał Jana w łodzi bez odzienia. Lecz Jan na widok Pana „przepasał się szatą, był bowiem nagi, i rzucił się w morze” (Jn 21:7), a z pewnością byłoby łatwiej płynąć bez odzienia.

Natomiast w czasach apostolskich, spotykamy się również z przypadkiem gdy pojawiła się nagość. W Efezie, gdy ludzie widzieli niezwykłe cuda, jakie Bóg czynił przez ręce Pawła, zaklinacze żydowscy próbowlali naśladować apostoła. Gdy zabrali się do wypędzania złego ducha z opętanego, ten rzucił się na nich, tak że „nadzy i poranieni uciekli z tego domu” (Dz 19:16).

Nagość kojarzy się z grzechem, dlatego też grzeszność człowieka często jest zobrazowana jako nagość. Pan Jezus w Swoim ostatnim liście do anioła zboru w Laodycei, który uważał, że posiada wszystko, poradził mu: „kupić u Mnie złoto w ogniu oczyszczone, abyś się wzbogacił, białe szaty, abyś się ubrał i aby nie ujawniła się hańba twojej nagości, oraz maść dla namaszczenia swoich oczu, abyś widział” (Ap 3:17).

Niektórzy chrześcijanie dzisiaj mają odwagę odsądzać od czci i szczerej wiary tych, którzy nie pochwalają nagości w miejscach publicznych, porównując ich do faryzeuszy. Z góry zaznaczam, że nie zaliczam siebie do faryzeuszy, „których w kościołach na pęczki”, jak napisał w komentarzu jeden z obrońców golizny wśród chrześcijan. Staram się jedynie zachować zdrowe spojrzenie na kwestię coraz powszechniejszej nagości demonstrowanej w miejscach publicznych. Nie mam innej podstawy oprócz Biblii w tworzeniu opinii na ten temat. Nic na to nie poradzę, bo dla człowieka wierzącego powinna ona stanowić jedyne źródło poznania i oceny każdej sytuacji, z jaką się spotykamy.

Piszę znów o tym, ponieważ poprzedni temat wywołany został szumem prasowym wokół zachowania się osoby deklarującej publicznie jako wierząca w Jezusa. Zdziwiły mnie wypowiedzi obrońców takiego zachowania, bo dla mnie jest ono naganne. Nie ma znaczenia, czy pani Agnieszka pozowała do zdjęć w pełnej odsłonie swojej nagości, do znanego czasopisma sportowego, czy pornograficznego brukowca. Bóg oczekuje od Swoich dzieci zachowania się zgodnego z Jego Słowem, jakie znajdujemy w Biblii.

Niepokoi mnie jedynie fakt, że w czasach coraz popularniejszej golizny w miejscach publicznych, pastorzy zamiast wskazywać na źródło takiej postawy, przyłączają się do chóru piewców zepsucia moralnego. Niedawno spotkałem wpis na blogu pastora jednego z większych zborów, który zachęca do korzystania z sauny. Temat wpisu „Goło i wesoło” został umieszczony odbok zaproszenia do odwiedzania nabożeństw. Wyglądało to tak, jakgdyby w tym zborze urządzano spotkania w saunie w strojach „Adama i Ewy”. Uderzył mnie argument, jakim pastor broni prawa do udziału w nagiej sesji zdrowotnej w saunie – „No cóz, grzech nieczystych myśli czy nieczystego spojrzenia nie tyle zalezy od tego, kto koło kogo siedzi, ale co siedzi w kim”. Powołanie się na werset - „Dla czystych wszystko jest czyste! Dla nieczystych zaś i niewierzących nie ma nic czystego, bo ich umysł i sumienie są nieczyste” (Tt 1:15), jest co najmniej niestosowne. Zostawię to bez komentarza.  

Przypominam sobie przewidywania w zmianach moralności, jakie pojawią sie niedługo na świecie, o jakich pisał Dawid Wilkerson w swojej książce „The Vision”. Dzisiaj, w pełni lata, gdy temperatura utrzymuje się powyżej 30 stopni Celsjusza, na ulicach panuje powszechna prawie nagość. Już nie tylko na ulicach, lecz na nabożeństwach pojawia się coraz więcej ludzi ubranych tak, jakgdyby przyszli na plażę.

Nie chcę się powtarzać, gdyż już pisałem o tym, jak powinniśmy ubierać się w kościele (Granice luzu w kościele). Piszę jedynie dlatego, że ludzie wierzący, których zadaniem jest składanie świadectwa o wykupieniu z grzechów, powinni dać tego wyraz również swoim ubraniem się, tak aby „nie ujawniła się hańba twojej nagości”.

Zwróćmy uwagę na pewnien akcent, jaki Pan Jezus polożył na kwestię oceny naszego życia w momencie, gdy przyjdzie powtórnie. Powiedział, że błogosławieni będą ci, którzy między innymi, gdy widzieli, że był "byłem nagi i ubraliście Mnie" (Mt 25:36). Później dodał: „Zapewniam was, to, co uczyniliście jednemu z tych braci Moich najmniejszych, Mnie uczyniliście” (w. 40).

Henryk Hukisz