Ten, kto może nas ustrzec

Lektura Słowa Bożego w czasach ostatecznych.

Proponuję dokładnie zapoznać się z treścią jednego z najkrótszych listów, a mianowicie, z Listem Judy. Wpierw jednak zacytuję w całości wstęp do tego Listu z ostatniego przekładu Biblii, czyli z tzw. Biblii Ekumenicznej, z jakiej ostatnio głównie korzystam.

Charakterystyka ogólna.

Celem listu jest zdemaskowanie i potępienie zachowań tych, którzy narażają na niebezpieczeństwo wiarę innych. Autor zachęca i poucza chrześcijan, aby umieli takie zachowanie rozpoznać, wyeliminować i nie brać  z nich przykładu. Zachęca też do wytrwałości i do modlitwy. List zawiera częste odniesienia do tradycji hebrajskiej, jak i pozabiblijnej. Ze względu na obecne w nim nawiązania do legend pozabiblijnych był w starożytności nie wszędzie zaliczany do kanonu Nowego Testamentu.

Pierwsi adresaci.

Tak jak w przypadku Drugiego Listu św. Piotra, tak i tutaj adresaci ą wskazani w sposób bardzo ogólny. Znamy dobrze ich sytuację. Wśród nich było wielu chrześcijan, którzy wywyższali się po nad innych, uważali, że mogą pogardzać aniołami i pomniejszać autorytet nawet samego Pana. Nie można ustalić, w jakim stopniu cała wspólnota, do której list jest adresowany, uległa  wpływom tych wyniosłych i niegodziwych nauczycieli.

Autor.

Autor podaje się za brata Jakuba, prawdopodobnie tego najbardziej znanego wśród pierwszych chrześcijan, stojącego na czele wspólnoty w Jerozolimie, określanego w Gal. 1:19 bratem Pana. Liczne przesłanki, wynikające z treści listu, wskazują jednak, że został on napisane pod koniec I wieku lub  w pierwszych latach II wieku po Chr. W takim przypadku autor nie mógł być współczesny apostołom. Prawdopodobnie był nim więc nieznany uczeń, który zebrał i przystosował do swoich autorytatywne nauczanie Judy.

LIST ŚW. JUDY

¹ Juda, sługa Jezusa Chrystusa, a brat Jakuba, do powołanych, którzy są umiłowani w Bogu Ojcu i zachowani dla Jezusa Chrystusa: ² Miłosierdzie, pokój i miłość niech zostaną w was pomnożone. ³ Umiłowani, ponieważ odczuwam wielką potrzebę pisania wam o wspólnym zbawieniu, uznałem za konieczne napisać do was, zachęcając do walki o wiarę, która raz została przekazana świętym. ⁴ Wkradli się bowiem między was jacyś ludzie, od dawna skazani na potępienie, bezbożni, którzy łaskę naszego Boga zamieniają na rozpustę i zapierają się naszego jedynego Władcy i Pana, Jezusa Chrystusa.

⁵ Pragnę wam przypomnieć, wam, którzy wszystko wiecie, że Pan najpierw wybawił lud z Egiptu, następnie wytracił tych, którzy nie uwierzyli. ⁶ Aniołów, którzy nie zachowali swojego pierwotnego stanu. Lecz opuścili własne mieszkanie, trzyma w ciemnościach do wielkiego dnia sądu, związanych  nierozerwalnymi pętami. ⁷ Tak samo Sodoma i Gomora oraz otaczające je miasta, które oddawały się nierządowi i podążały za nienaturalną żądzą, służą jako przykład, ponosząc karę wiecznego ognia.

⁸ Podobnie też ci, którzy tłumaczą sny, bezczeszczą ciało, odrzucają panowanie i bluźnią przeciwko chwałom. ⁹ Archanioł Michał zaś,  gdy dyskutował o ciele Mojżesza, spierając się z diabłem, nie odważył się wypowiedzieć bluźnierczego osądu, lecz powiedział: Niech cię Pan skarci! ¹⁰ Oni natomiast bluźnią przeciwko tym, których nie znają, a przez tych, których jak bezrozumne zwierzęta znają, są niszczeni. ¹¹ Biada im, bo poszli droga Kaina, dla zapłaty pogrążyli się w oszustwie Balaama i zginęli w buncie Korego. ¹² Oni są zakałami waszych agap, bez skrępowania ucztując, samych siebie pasąc; są bezwodnymi chmurami, unoszącymi przez wiatry; jesiennymi drzewami bez owoców, dwukrotnie umarłymi, wykorzenionymi; ¹³ wzburzonymi falami morskimi, które wyrzucają swoje haniebne czyny; błądzącymi gwiazdami, dla których na wieki są zachowane nieprzeniknione ciemności.

¹⁴ O nich też prorokował Henoch, siódmy po Adamie, mówiąc: Oto przyszedł Pan wśród tysięcy Swoich świętych,15 aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać każdego bezbożnika za wszystkie bezbożne czyny i za wszystkie ostre słowa, które bezbożni grzesznicy wypowiedzieli przeciwko Niemu. ¹⁶ On narzekają, skarżą się na swój los, kierują się swoimi żądzami. Ich usta wypowiadają zuchwałe słowa i schlebiają ludziom dla korzyści.

¹⁷ Wy zaś, umiłowani, przypomnijcie sobie słowa, które wcześniej zostały powiedziane przez apostołów naszego Pana Jezusa Chrystusa. ¹⁸ Oni wam mówili: W czasach ostatecznych pojawią się szydercy, którzy będą postępować według swoich bezbożnych żądz. ¹⁹ Są nimi ci, którzy powodują podziały, ludzie zmysłowi, niemający Ducha. ²⁰ Wy jednak, umiłowani, budując samych siebie na waszej najświętszej wierze, modląc się w Duchu Świętym, ²¹ zachowajcie siebie samych w miłości Boga, czekając na miłosierdzie naszego Pana Jezusa Chrystusa, wiodące ku życiu wiecznemu. ²² Miejcie miłosierdzie dla tych, którzy mają wątpliwości, ²³ innych zaś ratujcie, wyrywając  z ognia, dla jeszcze innych miejcie miłosierdzie w bojaźni - nienawidząc nawet ubrania splamionego przez ciało.

²⁴ Temu zaś, który może was ustrzec od upadku i wobec swojej chwały postawić jako nienagannych i radosnych, ²⁵ jedynemu Bogu, naszemu zbawicielowi, przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana, niech będzie chwała, majestat, moc, i panowanie przed wszystkimi wiekami i teraz, i po wszystkie wieki. Amen.

Treścią tego listu chce zwrócić uwagę na poważne zagrożenia, z jakimi spotykamy się w naszym czasie. Nie można ich lekceważyć, dlatego pozostaje nam mieć nadzieję, że jedynie wszechmocny Bóg jest w stanie ustrzec nas od upadku. Sami nie jesteśmy w stanie stawić opór diabelskim atakom na Kościół Jezusa Chrystusa.  Jedynie Bóg może doprowadzić nas do końca w stanie nienagannym i w doskonałej radości, dzięki Jego chwale, majestatowi, mocy i panowaniu. 

Tę chwałę, majestat, moc i panowanie widzimy w Jego dziele, objawione przed wiekami, w czasie teraźniejszym i w przyszłości, gdy postawi nas przed Swoim świętym i sprawiedliwym sądem, ze względu na Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela. Jemu niech będzie wieczna cześć i chwała. 

Henryk Hukisz