Zdrowy Kościół - definicja

Jeśli chodzi o współczesny obraz Kościoła, to co najbardziej powinno zaniepokoić wierzących, to brak pewności, czy zwiastowane w zborach Słowo jest zdrowym pokarmem, który zaowocuje prawidłowym duchowym rozwojem w naszym życiu.

Z niepokojem obserwuję występujące w wielu zborach zjawisko, gdy niektórzy jego członkowie dokarmiają się gdzieś "na boku", ponieważ nie są zadowoleni z nauczania, jakie jest im podawane. W dobie internertu jest to mało widoczne, ponieważ osoby te fizycznie uczestniczą w nabożeństwach w swoim zborze, natomiast duchowo, są daleko poza nim.

Postanowiłem przybliżyć nieco kwestię, na czym polega budowanie zdrowego kościoła. Chcę w tym celu wykorzystać notatki opracowane w czasie, gdy prowadziłem seminarium na temat Kościoła. Podzieliłem całość na trzy części - w pierwszej chcę podać ogólne  informacje, jaki jest Boży „blueprint” dla Kościoła, w drugiej części chcę przedstawić podstawowe elementy Kościoła Jezusa Chrystusa, a w trzeciej, będę pisać o zachowaniu stanu naszego kościoła w dobrym zdrowiu.

Część pierwsza.

Głową Kościoła jest Chrystus. Pan Jezus powiedział do Piotra: "Ja zbuduję Mój Kościół". On nie powiedział: "Ja zbuduję twój Kościół" ani też nie powiedział: "ty zbudujesz Mój Kościół".

„Kościół nie jest galerią wystawową wybitnych chrześcijan, ale szkołą kształcenia niedoskonałych, ochroną zapewniającą opiekę słabym, szpitalem uzdrowienia dla potrzebujących szczególnej troski.”  (Arthur F. Fogartie)

Definicja

Słowo "kościół" wywodzi się z greckiego terminu - "εκκλησια" [ekklesia]. Oznacza on grupę ludzi, którzy są zgromadzani w wyniku przywołania albo wezwania. Kościół chrześcijański jest ciałem, wspólnotą ludzi, którzy na głos Boga, opuścili swoje domy, by razem spotkać się ze swoim Panem. „Jezus odpowiedział: Zapewniam was, że przy odrodzeniu wszystkich rzeczy, kiedy Syn Człowieczy zasiądzie na tronie swojej chwały, zasiądziecie i wy, którzy poszliście za Mną, na dwunastu tronach, aby sądzić dwanaście plemion Izraela. I każdy, kto dla Mojego imienia opuścił domy, braci, siostry, ojca, matkę, dzieci lub pola, stokrotnie więcej otrzyma i odziedziczy życie wieczne”  (Mat 19:28,29).  

Głównym celem Kościoła jest nie tylko spotykanie się ze sobą, ale spotykanie Tego, kto zwołał zgromadzenie - Boga. Zasadniczym celem zgromadzania się jest słuchanie Jego głosu.

Kościół Uniwersalny

W kilku przypadkach Paweł używa słowa „ekklesia” w odniesieniu do ludzi wierzących ze wszystkich stuleci, z całego świata (1Kor.10:32;12:28; Fil.3:6; Heb.12:23) .

„Wy natomiast przystąpiliście do góry Syjon, do miasta Boga żyjącego, Jeruzalem niebiańskiego, do niezliczonej liczby aniołów, na uroczyste zgromadzenie, do Kościoła [ekklesia] pierworodnych, zapisanych w niebiosach, do Boga, sędziego wszystkich, do duchów sprawiedliwych, uczynionych doskonałymi, do Jezusa, pośrednika Nowego Przymierza, do pokropienia krwią” (Hebr 12:22-24)  

Poniżej mamy kilka innych określeń Kościoła uniwersalnego:

Ciało Chrystusa - 1 Kor.12:27. Ef.1:22-23; 4:12; Kol.1:24

Oblubienica Chrystusa - Obj. 21:9

Kościół Boży - DzAp.20:28; 1Tym. 3:15

Rodzina - Ef.3:15

Owczarnia Chrystusa - Jan.10:16

Budowla Boża - 1Kor.3:9

Rola Boża - 1Kor. 3:9

Dom Duchowy - 1Ptr 2:5

Nowa Jerozolima - Obj. 21:2

Lokalny Zbór:

W granicach Kościoła uniwersalnego jest wiele lokalnych grup ludzi wierzących, którzy spotykają się w jednym miejscu, by wypełniać wolę Boga (Rz.16:1; 1Kor.1:2. Gal.1:2). W czasie nowotestamentowym, zgromadzenia odbywały się w większych domach, w których mogła zmieścić się większa liczba ludzi (Rz.16:5; 1Kor16: 9. Kol. 4:15. Filem. 2).

Kościół jako Organizm

Warto podkreślić, że słowo „ekklesia” zawsze odnosi się do ludzi, nigdy do budynków lub organizacji wyznaniowych. Fizyczne budowle nie są Kościołem; są one tylko miejscem gdzie Kościół się zbiera. Chrześcijanie nie uczęszczają do kościoła - oni są Kościołem!

Nabożeństwa są dla kościoła, a nie w kościele. Chrześcijanie nie maja świątyń. Świątynia jest terminem starotestamentowy, miejscem w którym Bóg uczynił Swoje mieszkanie. Bóg już nie mieszka w takich budynkach. Teraz Bóg przebywa wewnątrz ludzi wierzących (1Kor.3:16-17; 6:19; 2 Kor.6:16; Gal.3:2; 4:6; 1Jan3:24; 4:13).

„Jezus mu oznajmił: Jeśli kto Mnie miłuje i będzie zachowywał Moje słowo, Mój Ojciec go umiłuje i do niego przyjdziemy, i zamieszkamy u niego” (Jan 14:23)  

Boży plan dla lokalnego zboru

Służby i usługiwanie:

W zborze występują dwa rodzaje darów duchowych:

·         te, które osiągają pełnię w służbach zborowych; polegają na przygotowywaniu innych w zborze do usługiwania posiadanymi darami

·         te, które spełniają się w osobistym usługiwaniu; efektem jest budowanie, umacnianie innych w społeczności zborowej

Do pierwszej kategorii należą apostołowie, prorocy, ewangeliści, pasterze-nauczyciele i nauczyciele (Rz.12:7. Ef.4:11).

Do drugiej kategorii należą: usługa, napomnienie, dawanie, przywództwo, miłosierdzie, pomoc, zarządzanie, słowo mądrości, słowo wiedzy, rozróżnianie duchów, proroctwo, różne rodzaje języków, tłumaczenie języków, wiara, dar uzdrawiania, i czynienia cudów ( Rz.12:3-8; 1Kor.12:4-11, 28).

Usługiwanie w kościele odbywa się na dwóch płaszczyznach:

·         osoby sprawujące służbę w kościele mają przygotowywać świętych

·         święci, właściwie wyposażeni mają usługiwać sobie nawzajem, to jest budować Ciało Chrystusa (usługując posiadanymi darami łaski).

„To On uczynił jednych apostołami, innych prorokami, innych głosicielami Dobrej Nowiny, jeszcze innych pasterzami i nauczycielami, aby uzdolnić świętych do wykonywania dzieła służby, do budowania Ciała Chrystusa” (Efez 4:11,12) 

Boży plan dla każdego lokalnego zboru polega na wyposażaniu i budowaniu.

Przygotowywanie świętych:

Kiedy Jezus przygotował i wysłał swoich uczniów, powiedział: "idźcie i czyńcie uczniami... ucząc ich"

„Idąc więc, czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, nauczając je zachowywać wszystko, co wam nakazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do końca świata” (Mat 28:19,20)  

Czynić uczniów - "μαθητευθεις" [mateteuteis]

„Powiedział więc do nich: Dlatego każdy nauczyciel Prawa, który został uczniem Królestwa Niebios, podobny jest do pana domu, który wydobywa ze swego skarbca rzeczy nowe i stare” (Mat 13:52)  

„W tym mieście głosili Dobrą Nowinę i pozyskali wielu uczniów. Następnie wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii” (DzAp 14:21)  

Bardzo wyraźnym poleceniem Jezusa, Głowy Kościoła jest systematyczne nauczanie Słowa Bożego. Bez nauczania, które powinno zawsze znajdować się w centrum wszelkich działań zboru, nie można mówić o uczniostwie i o przygotowaniu świętych.

Słowo „przygotowywać”, greckie "καταρτισμον" [katartismon] znaczy "całkowite wyposażenie do wypełnienia zadania" i znaczy daleko więcej niż "przygotowanie" albo "trenowanie". Termin ten zawiera ideę korygowania i naprawiania. Święci też mają często poważne problemy z doskonałością. Wielu chrześcijan cierpi z powodu takich problemów (lub grzechów) jak: niepokój, obawa, nieposłuszeństwo, niecierpliwość, gniew, zwątpienie, trudności małżeńskie, pożądliwość, krytyczne i negatywne nastawienie, depresja, bezczynność, upór, itp. Dopóki Chrystus nie będzie całkowicie osadzony na tronie w życiu chrześcijanina, dopóki chrześcijanin nie pokona przeszkód stawianych przez grzech, przez siebie samego, szatana i świat, dopóty nie będzie przygotowany do budowania drugich (Fil.3:15; 2Tym.3:16-17; Heb.5:11; 6:2; Jak.1:2-8 ). Krótko mówiąc, to "przygotowywanie" polega na czynieniu świętych, świętszymi!

Budowanie Ciała Chrystusa

Kiedy święci zostaną już wyposażeni, powinni wykonywać służbę polegającą na budowaniu ciała Chrystusa. Praca pastora to udoskonalanie świętych za pomocą narzędzia jakim jest nauczanie. (DzAp.6:2-4; 20:28; 2Tym.2:2,15; Tyt.1:9; 1Pt.5:2. Ezech.34:1-19). Pastor ma być ekspertem od nauczania Biblii i rozwiązywania problemów, z jakimi spotykają się uczniowie.

Kiedy święty jest wyposażony, to jego zadaniem jest używanie daru lub darów, jakie posiada w celu budowania. To działanie można określić jako relacja "święty - święty", która skutecznie  przyczynia się do wzrostu lokalnego zboru. Celem każdego świętego powinno być budowanie drugich

„...aż wszyscy dojdziemy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary dojrzałości wynikającej z pełni Chrystusa, abyśmy już nie byli małymi dziećmi, niesionymi falami i powiewem wiatru jakiejkolwiek nauki, którą chytrze posługują się ludzie, zwodząc na manowce. Trwając zaś w prawdziwej miłości, wzrastajmy pod każdym względem ku Temu, który jest Głową, Chrystusem. Przez Niego całe ciało – które jest harmonijnie złożone i połączone dzięki każdej umacniającej więzi, według miary właściwej każdemu członkowi – przyczynia się do wzrostu ciała, aby budować samo siebie w miłości” (Efez. 4:13-16).

Ta charakterystyka kościoła jest najlepszym wskaźnikiem, jaki powinien być wyznaczony jako cel, dla każdego zboru, który mieni się być kościołem Pana Jezusa.

Henryk Hukisz

P.S. Zamieszczony materiał jest zredagowany w formie notatek, które należy osobiście przestudiować z Biblią w ręku.