Zgubione zbawienie

  Każdemu może zdarzyć się, że coś zgubi. Wówczas udaje się do Biura Rzeczy Znalezionych z nadzieją, że tam znajdzie swoją zgubę. A jak to jest z naszym zbawieniem, czy też można je zgubić? Wprawdzie nie ma takiego biura, w którym można byłoby się zapytać o zgubę. 

A tak na poważnie, czy można stracić zbawienie? Istnieje pogląd, który utworzono na bazie teologii kalwinistycznej, tzw. "eternal security", że nie można stracić tego cennego daru łaski Bożej. Jak to jest naprawdę, co w rzeczywistości mówi  na ten temat Biblia?

Ci, którzy bronią idei nieutracalności zbawienia, podkreślają fakt, że zbawienie jest darem zagwarantowanym przez samego Boga i dlatego nie można go zgubić, gdyż innaczej nie byłby dziełem doskonałym. Na postawiony argument, że zdarza się, gdy człowiek zbawiony nie dba o swoje duchowe życie i powraca do grzesznego zycia, odpowiadają, że albo nie doświadczył zbawienia szczerze, albo Bóg da mu możliwość powrotu, nawet na łożu śmierci.

Nie chcę wdawać się w polemikę z poglądami tej grupy chrześcijan, chcę jedynie odwołać sie do kilku wersetów z Biblii, które rzucają pełne światło na zbawienie, ostrzegając wierzących, przed odpadnięciem od tego, co już osiągneli.

Pierwsze miejsce znajduje się w Liście do Hebrajczyków 6:4-6

„Jest bowiem rzeczą niemożliwą, żeby tych - którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebiańskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego, i zakosztowali Słowa Bożego, że jest dobre oraz cudownych mocy wieku przyszłego - gdy odpadli, powtórnie odnowić i przywieść do pokuty, ponieważ oni sami ponownie krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na urągowisko.”

Słowo, na które chcę zwrócić uwagę, to „odpadli”. W języku greckim brzmi ono „parapesontas” od „parapipto”, co znaczy „odpaść” i występuje jedynie w tym miejscu. Inne podobne słówko „parapleusai” znaczy „odpłynąć” (Dz.Ap. 20:16). W tym przypadku chodzi o sytuację, gdy opuszcza się zajmowane już miejsce, podobnie jest ze słowem „parapipto”, które znaczy również „odpaść” lub „oddalić się”. Główny rdzeń tego słowa „pipto’ znaczy spadać z wyższego miejsca. Więc nie chodzi tu o pozostanie nadal w stanie łaski zbawiającej, lecz o sytuację wskazującą na odpadnięcie, zmianę położenia, czyli utratę tego, co już się posiadało. Ta sytuacja odnosi sie do osób, które „zostały oświecone i zakosztowały daru niebiańskiego, stały się uczestnikami Ducha Świętego i zakosztowały Słowa Bożego, że jest dobre”. Więc chodzi tu o takie osoby, które doświadczyły zbawienia jak najbardziej autentycznie, gdyż w tych doświadczeniach  brał udział Duch Święty. Ponad to, wyrażenie "ponownie krzyżują" wskazuje na poprzednie uczestniczenie w śmierci Chrystusa.

Drugie miejsce w Biblii, znajduje się kilka rozdziałów dalej – Hebr. 10:26-29.

„Bo jeśli otrzymawszy poznanie prawdy, rozmyślnie grzeszymy, nie ma już dla nas ofiary za grzechy, lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu i żar ognia, który strawi przeciwników. Kto łamie zakon Mojżesza, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech świadków; o ileż sroższej kary, sądzicie, godzien będzie ten, kto Syna Bożego podeptał i zbezcześcił krew przymierza, przez którą został uświęcony, i znieważył Ducha łaski!”

W tym fragmencie słowo wykluczające ze zbawienia, to wyrażenie „nie ma już dla nas ofiary za grzechy”. Nasze zbawienie możliwe jest tylko i wyłącznie dzięki ofierze Jezusa Chrystusa, a jeśli ona już nie działa, to znaczy że osoba, której dotyczy ta sytuacja, utraciła swój udział w zbawieniu. W tym przypadku nie ma żadnej wątpliwości, że chodzi o osoby, które już miały „poznanie prawdy”, oraz były już „uświęcone przez krew przymierza”.

Kolejne miejsce znajdujemy w liście Piotra - 2 Ptr. 2:20.

„Jeśli bowiem przez poznanie Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa wyzwolili się od brudów świata, lecz potem znowu w nie uwikłani dają im się opanować, to stan ich ostateczny jest gorszy niż poprzedni.”

W tym przypadku chodzi o takie osoby, które wróciły do starego życia, z jakiego zostały wyzwolone dzięki „poznaniu Pana i Zbawiciela”. Tę sytuację najlepiej ilustruje Apostoł Piotr przysłowiem o psach i świniach. Pan Jezus natomiast, tych którzy Go poznali i trwają w posłuszeństwie, porównuje do owieczek, do zupełnie innego rodzaju zwierząt. Apostoł przestrzega wierzących przed dawaniem posłuchu fałszywym nauczycielom, którzy mogą doprowadzić ich do zguby. Pisał, że i „wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzać będą zgubne nauki i zapierać się Pana, który ich odkupił, sprowadzając na się rychłą zgubę.” 2 Ptr. 2:1.

Następne miejsca w Biblii znajdujemy w listach Apostoła Pawła. W 1 Liście do Koryntian 6:9-11  czytamy o uczynkach, z jakich ludzie zostają oczyszczeni dzięki działaniu  ofiary Chrystusa, lecz z powody braku poddania się prowadzeniu Ducha Świętego, wykonują uczynki ciała, idąc za podszeptem cielesnych pożądliwości.

„Albo czy nie wiecie, że niesprawiedliwi Królestwa Bożego nie odziedziczą? Nie łudźcie się! Ani wszetecznicy, ani bałwochwalcy ani cudzołożnicy, ani rozpustnicy, ani mężołożnicy, ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani oszczercy, ani zdziercy Królestwa Bożego nie odziedziczą. A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego.”

Podobne słowa Paweł zamieścił w Liście do Galacjan 5:19-21 -
„Jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą.”

Znów chodzi o takie osoby, które doświadczyły zbawiennej łaski oczyszczającej, lecz nie dbały o zachowanie tego stanu. Autor Listu do Hebrajczyków, zamieszczając podobną przestrogę, przywołuje przykład Izraela i ostrzega przed „zboczeniem z drogi” w wyniku nieposłuszeństwa. Stawia retoryczne pytanie: „to jakże my ujdziemy cało, jeżeli zlekceważymy tak wielkie zbawienie?” (Hebr. 2:3).

Apostoł Paweł używa jednoznaczącego określenia wobec tych, którzy zostali wyzwoleni przez Jezusa i zostali wprowadzeni do wolności życia, przestrzegając ich, aby przez „odłączenie sie od Chrystusa”, nie odpadli od łaski. Pisze do ludzi, którzy kiedyś uwierzyli: „Odłączyliście się od Chrystusa wy, którzy w zakonie szukacie usprawiedliwienia; wypadliście z łaski” G(l. 5:4).. W tym przypadku chodziło o powrót do Zakonu, który od czasu śmierci Chrystusa już nie działa.

Wnioski pozostawiam wam, drodzy czytelnicy. Wierzę że wraz z tymi, którzy doświadczyli duchowego odrodzenia i którzy „zakosztowali, iż dobrotliwy jest Pan” (1 Ptr. 2:3), dołożymy wszelkiego starania i uzupełniać będziemy naszą wiarę i nie damy się wyprzeć z mocnego stanowiska, jakie mamy zagwarantowane w Chrystusie.

Na zakończenie tego rozważania o niebezpieczeństwie utracenia cennego daru, jakim jest nasze zbawienie w Chrystusie, polecam mały test naszego stanu, jaki otrzymaliśmy z łaski. List Apostoła Jana zawiera kilka kontrolnych pytań, na które warto jest odpowiedzieć teraz, dopóki trwa czas łaski.

Kto narodził sie na nowo, ten:

1. Postępuje sprawiedliwie.

Jeżeli wiecie, że jest sprawiedliwy, wiedzcie też, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, z niego się narodził. 1 Jan 2:29  

2. Nie popełnia grzechu.

Kto z Boga się narodził, grzechu nie popełnia, gdyż posiew Boży jest w nim, i nie może grzeszyć, gdyż z Boga się narodził. Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabelskie. 1 Jan 3:9,10  

3. Miłuje.

Umiłowani, miłujmy się nawzajem, gdyż miłość jest z Boga, i każdy, kto miłuje, z Boga się narodził i zna Boga. 1 Jan 4:7  

4. Wierzy w Jezusa.

Każdy, kto wierzy, iż Jezus jest Chrystusem, z Boga się narodził, a każdy, kto miłuje tego, który go zrodził, miłuje też tego, który się z niego narodził. 1 Jan 5:1  

5. Zwycięża świat.

Bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat, a zwycięstwo, które zwyciężyło świat, to wiara nasza. 1 Jan 5:4  

6. Zachowuje nową naturę.

Wiemy, iż wszelki, który się z Boga narodził, nie grzeszy; ale który się narodził z Boga, zachowuje samego siebie, a on złośnik nie dotyka się go. 1 Jan 5:18   [BG]

Mam nadzieję, że możemy dostrzec u siebie cechy charakteryzujące osobę narodzoną za nowo. Jeśli ktoś nie ma pewności, to jeszcze istnieje szansa na otrzymanie odpuszczenia, jeśli szczerze wyzna grzech, jakikolwiek by nie był, gdyż „wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści nas od wszelkiej nieprawości”. 1 Jan 1:9.

Henryk Hukisz