Tisza Be-Aw - Dzień smutku i refleksji

Dziś w Izraelu obchodzone jest święto Tisza Be-Aw. Jest to najsmutniejszy dzień w roku, ponieważ wspomina się dwukrotne zburzenie świątyni w Jerozolimie.

Popularna encyklopedia Wikipedia zamieszcza obszerną informację na ten temat. W pierwszym akapicie czytamy:

„Tisza be Aw (hebr. תשעה באב – dziewiąty dzień miesiąca aw) – święto upamiętniające rocznicę zburzenia Pierwszej i Drugiej Świątyni Jerozolimskiej i jest uważany za najsmutniejszy dzień w żydowskim kalendarzu. Według kalendarza żydowskiego przypada ono w lipcu lub w pierwszej połowie sierpnia.

Tisza be-Aw poprzedzone jest trzema tygodniami (Trzy Tygodnie) pokuty (postu), w których (podobnie jak w czasie omer) nie organizuje się żadnych zabaw, nie wolno słuchać muzyki, należy powstrzymać się od jedzenia mięsa i picia wina. Istnieje też zakaz strzyżenia włosów i bród oraz udzielania ślubów. Od pierwszego dnia aw, a więc na dziewięć dni przed świętem, zdejmuje się parochet znad aron ha-kodesz; także zwoje Tory pozbawia się wszelkich ozdób i dekoracji. Szabat, który przypada w tym okresie, też nosi piętno smutku. Przyjęło się, że hymn Lecha Dodi, śpiewany na powitanie szabatu, śpiewa się w tonacji molowej, a w trakcie nabożeństwa odczytuje się Treny Jeremiasza. W przeddzień święta nastrój pokuty jeszcze się pogłębia.”

Tegoroczne celebrowanie tego smutnego święta przebiega w szczególnych okolicznościach. Jak donoszą światowe media, lepiej i bardziej obiektywnie zorientowane na wydarzeniach na Bliskim Wschodzie, może mieć wyjątkowy przebieg.   

Poniżej zamieszczam cytat z Polskiej Agencji Prasowej:

„Iran w odwecie za zabicie lidera Hamasu Ismaila Hanijego planuje zaatakować Izrael w żydowskie święto Tisza be-Aw, które w tym roku przypada od zmierzchu 12 sierpnia do zmierzchu 13 sierpnia.

Irański atak ma być skoordynowany ze wspieranym przez to państwo libańskim Hezbollahem.

Święto Tisza be-Aw upamiętnia zburzenie pierwszej i drugiej Świątyni Jerozolimskiej i w tradycji żydowskiej związane jest z postem i pokutą.

Zaatakowanie Izraela w tym dniu ma przynieść efekt psychologiczny i emocjonalny - zaznaczył dziennik "Jerusalem Post". Gazeta przypomniała, że wrogowie Izraela w przeszłości również atakowali to państwo w ważnych dla judaizmu dniach.”

 

Możemy również przeczytać informacje dotyczące tej wyjątkowej sytuacji na portalach chrześcijańskich. Osobiście polecam fragment z portalu Behold Israel, który przedstawia wyjątkowość tegorocznej sytuacji w Izraelu.

„W poniedziałkowy wieczór rozpoczyna się obchody Tisza be-Aw, czyli dziewiątego dnia miesiąca Aw. Tisza be-Aw jest uznawany za jeden z najsmutniejszych dni w kalendarzu hebrajskim, ponieważ upamiętnia zburzenie dwóch pierwszych świątyń w historii Żydów, nie wspominając o kilku innych tragicznych wydarzeniach.

Ponieważ Żydzi obchodząc ten dzień żałoby, tradycyjnie poszczą (woda i jedzenie), kładą nacisk na stosowanie niektórych olejków i opłakują na różne sposoby. Powstrzymają się również między innymi od jakiejkolwiek intymności małżeńskiej, fizycznej, rutynowych hobby i kąpieli.

W tym dniu upamiętnione jest również powstanie Bar Kochby w 133 r., kiedy Żydzi upadli pod naporem Rzymian, a następnie zaoranie Wzgórza Świątynnego dokładnie rok później. Dodatkowo, wypędzenie angielskich Żydów w 1290 r. i wygnanie wszystkich Żydów z Hiszpanii w 1492 r. przypadło właśnie na ten dzień w historii. Co ciekawe, obie świątynie zostały zniszczone w tym samym dniu kalendarzowym w historii, dziewiątego dnia miesiąca Av, w odstępie 657 lat.

Przypadek? Raczej nie.

Pierwsza świątynia, świątynia Salomona (zbudowana przez króla Salomona, syna Dawida), została zniszczona przez Babilończyków w 587 r. p.n.e., po tym jak Żydzi zostali wygnani do Babilonu pod wodzą króla Nabuchodonozora II. Druga świątynia, świątynia Heroda, została zniszczona w 70 r. n.e. z rąk Rzymian, kiedy oblegali Jerozolimę – wydarzenie, które przepowiedział sam Jezus (Mateusza 24.1-2). Powodem zniszczenia pierwszej świątyni był niestety grzech narodu, który spowodował wygnanie z kraju na 70 lat (Księga Jeremiasza 29.10, Księga Daniela 9.2). Jak wcześniej wspomniano, druga świątynia została zniszczona, gdy Rzymianie oblegli Jerozolimę, co ostatecznie doprowadziło do diaspory narodu żydowskiego, co zostało przepowiedziane przez proroków.

Podczas gdy dawne świątynie mają ogromne znaczenie zarówno z biblijnego, jak i historycznego punktu widzenia, seria świątyń nie wyczerpała się. Jeśli kiedykolwiek wybierzesz się w podróż do Izraela, a dokładniej do Starego Miasta, możesz znaleźć drogę do Instytutu Świątynnego. W tym instytucie stanie się całkowicie jasne, że naród żydowski jest więcej niż gotowy do budowy swojej trzeciej świątyni. Mają plany, szaty kapłańskie, sprzęty świątynne (z wyjątkiem oryginalnej Arki Przymierza) itp. Co więc im powstrzymuje? Wzgórze Świątynne jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych religijnie miejsc na powierzchni ziemi, obecnie obsadzonym przez islamską Kopułę na Skale i meczet Al-Aksa, trzecie najświętsze miejsce islamu.

Nadchodzi jednak czas, kiedy człowiek, którego Biblia nazywa człowiekiem grzechu, człowiekiem bezprawia, prawdopodobnie dostarczy Izraelowi środków na budowę trzeciej świątyni, pomimo nacisków ze strony islamu. Biorąc to pod uwagę, tragiczne jest to, że według Daniela, Jezusa i Pawła, ta świątynia, trzecia świątynia, również stoi w obliczu trudnej przyszłości (Księga Daniela 9:27, Mateusza 24:15, 2 Tesaloniczan 2:4). Ta świątynia zostanie zbezczeszczona przez najbardziej niegodziwego człowieka, jaki kiedykolwiek żył, Antychrysta, i doprowadzi to do najgorszych prześladowań, jakich kiedykolwiek doświadczył naród żydowski.

Na szczęście, pomimo tragedii związanych z Trzecią Świątynią, na tym serial się nie kończy. Będzie czwarta świątynia, a nasz Mesjasz, Jezus, będzie z niej panował (Księga Ezechiela 43.1-7), przynosząc światu coś, czego nigdy nie doświadczył, ale co Bóg zawsze zamierzał – doskonały pokój, doskonałą sprawiedliwość, doskonałą sprawiedliwość; Król doskonały.”

Przede wszystkim musimy pamiętać o słowach Pana Jezusa. Gdy Jego uczniowie zapytali Go o znaki i czas końca świata, Chrystus powiedział: „Uczcie się na przykładzie drzewa figowego: Kiedy jego gałęzie stają się miękkie i wypuszczają liście, poznajecie, że lato blisko. Tak samo i wy, gdy zobaczycie to wszystko, wiedzcie, że jest blisko, już u drzwi. Zapewniam was, że nie przeminie to pokolenie, aż się to wszystko stanie. Niebo i ziemia przeminą, ale Moje słowa nie przeminą” (Mt 24:32-35).

Natomiast w momencie, gdy Już Go prowadzono na Golgotę, Jezus zwrócił się do lamentującego i płaczącego tłumu: „Córki Jeruzalem, nie płaczcie nade Mną, lecz płaczcie nad sobą i swoimi dziećmi” (Łk 23:28).

Henryk Hukisz