Dzień Pana przyjdzie jak złodziej

Z pewnością osoby, które czytają Biblię i obserwują wydarzenia, jakie dzieją się obecnie na świecie, poszukują odpowiedzi na jedno z najważniejszych pytań, „Czy koniec tego świata już nadchodzi?” Oczywiście, jeśli ktoś próbuje takiej odpowiedzi udzielić, to jest fałszywym prorokiem. Warto jest jednak wziąć do serca zapowiedzi biblijnych proroków, jak i słowa Pana Jezusa na ten temat, aby nie dać się zaskoczyć.

W kronikach narodu Bożego znajdujemy opis historii sprzed około trzech tysięcy lat. Przeczytajmy ten tekst uważnie, mając w pamięci wydarzenia, o jakich donosi nasza codzienna prasa.

„Zanim trzeciego dnia Dawid i jego ludzie dotarli do Siklag, Amalekici napadli na Negeb i na Siklag. Zdobyli Siklag i je spalili. Wzięli też do niewoli kobiety, które w nim były, i wszystkich – od najmniejszego do największego. Nie zabili jednak nikogo, lecz tylko uprowadzili ich i poszli swoją drogą. Gdy Dawid razem ze swoimi ludźmi przybyli do miasta, było ono spalone, a ich żony, synowie i córki – uprowadzeni. Wtedy Dawid i towarzyszący mu lud zaczęli głośno krzyczeć i płakali dopóki nie zabrakło im sił. Uprowadzono też obie żony Dawida: Achinoam z Jizreel i Abigail, która wcześniej była żoną Nabala z Karmelu. Dawid znalazł się w bardzo trudnym położeniu. Ludzie zamierzali bowiem go ukamienować, bo cały lud był rozgoryczony z powodu swoich synów i córek. Dawid jednak został umocniony przez PANA, swojego Boga.

Dawid powiedział do kapłana Abiatara, syna Achimeleka: Przynieś mi, proszę, efod! Gdy Abiatar przyniósł Dawidowi efod, Dawid poradził się PANA: Czy powinienem ścigać tę bandę? Czy ją dogonię? Odpowiedział mu: Ścigaj! Na pewno ją dogonisz, a porwanym przyniesiesz ratunek. Dawid wyruszył więc z sześciuset ludźmi, którzy z nim byli, i dotarli aż do potoku Besor. Ci, którzy byli z tyłu, pozostali. Dawid zaś puścił się w pościg z czterystu ludźmi. Dwustu ludzi bowiem zatrzymało się, gdyż byli zbyt wyczerpani, by przekroczyć potok Besor. Spotkali na polu pewnego Egipcjanina i przyprowadzili go do Dawida. Dali mu chleb, a on jadł, i napoili wodą. Dali mu również kawałek placka figowego z dwoma suszonymi winogronami. Gdy zjadł, wróciły mu siły do życia, ponieważ nie jadł chleba i nie pił wody od trzech dni i trzech nocy. Wówczas Dawid zapytał go: Do kogo należysz i skąd jesteś? A on odpowiedział: Jestem egipskim chłopcem, sługą pewnego Amalekity. Mój pan porzucił mnie, ponieważ trzy dni temu zachorowałem. Najechaliśmy na Negeb Keretytów i na ten, który należy do Judy, oraz na Negeb Kaleba i spaliliśmy Siklag. Wtedy Dawid zapytał go: Czy zaprowadzisz mnie do tej bandy? On zaś odparł: Przysięgnij mi na Boga, że mnie nie zabijesz i nie wydasz w ręce mojego pana, a zaprowadzę cię do tej bandy.

Zaprowadził go więc do nich, a byli rozproszeni po całym kraju. Jedli i pili, i radowali się z powodu całego wielkiego łupu, jaki zagarnęli w ziemi Filistynów i w ziemi Judy. Dawid zabijał ich od zmierzchu aż do wieczora następnego dnia, tak że nikt z nich się nie uratował, oprócz czterystu młodych mężczyzn. Dosiedli oni wielbłądów i uciekli. Dawid odzyskał wszystko, co zabrali Amalekici, odzyskał także obydwie swoje żony. Nikt nie zginął – od najmniejszego do największego – ani spośród synów, ani spośród córek, ani z łupu, ani z czegokolwiek, co im zabrali. Dawid wszystko odebrał. Dawid wziął też wszystkie owce i bydło. Prowadzono przed nim tę trzodę i wołano: To jest łup Dawida” (1 Sam 30:1-20). 

W październiku 2023 roku, w raporcie badań Kongresu USA znalazł się wielostronicowy opis wydarzeń, jakie miały miejsce w tym samym regionie, który tak się rozpoczyna:

„7 października 2023 r. bojownicy ze Strefy Gazy dowodzeni przez palestyńską grupę islamistów sunnickich Hamas dokonał serii niespodzianych ataków lądowych, morskich i powietrznych na Izrael.

Palestyński Islamski Dżihad twierdził, że jego siły również uczestniczyły w ataku, a także inne osoby spoza Hamasu mogły się przyłączyć. Atak był wymierzony w izraelskie bazy wojskowe i obszary cywilne podczas ostatniego żydowskiego święta.

W odpowiedzi na te ataki izraelski gabinet wraz z premierem Benjaminem Netanjahu formalnie wypowiedział wojnę Hamasowi, zapewniając, że Izrael wygra tę długą i trudną kampanię.

7 października Stały Przedstawiciel Izraela w Organizacji Narodów Zjednoczonych Gilad Erdan, wysłał list do Rady Bezpieczeństwa, w którym stwierdził: ‘jest to zainicjowany atak terrorystyczny organizacji kierowanej przez Hamas’. Tego samego dnia Stały Przedstawiciel USA przy ONZ Linda Thomas-Greenfield zapewniła izraelskich urzędników: ‘nasze wsparcie dla izraelskiego bezpieczeństwa i prawa do samoobrony pozostaje niewzruszone’.

W następnym tygodniu Izrael podjął kroki mające na celu wstrzymanie dostaw energii elektrycznej, żywności, wody i paliwa do Gazy, zmobilizował wojsko i rozpoczął kampanię bombardowań z powietrza wymierzonych w bazy bojowników w Gazie” (crsreports.congress.gov/product/pdf/R/R47754).

Zakończenia tego wydarzenia jeszcze nie znajdziemy w żadnych raportach tego świata. Natomiast Boży prorocy napisali sporo na temat tego, co będzie się działo z narodem, jaki Bóg wybrał i przewidział dla niego Swoje zakończenie. Zachariasz, jeden z ostatnich proroków, napisał między innymi tak:

„W tym dniu PAN będzie ochraniał mieszkańców Jerozolimy, tak że nawet ten, który się potyka, będzie jak Dawid, a dom Dawida jak Bóg, jak anioł PANA przed nimi. W tym dniu będę dążył do zniszczenia wszystkich narodów, które wyruszyły przeciw Jerozolimie. Wyleję na dom Dawida i na mieszkańców Jerozolimy ducha łaski i błagania. Będą spoglądać na Mnie, którego przebili i będą płakać, jak się opłakuje jedynaka. Będą się smucić, jak smuci się nad pierworodnym”  (Za 12:8-10).

Wtedy nastąpi koniec, o którym mówił również Pan Jezus, a ten sam prorok tak o tym pisał:

„Wówczas wyruszy PAN i będzie walczył z tymi narodami, jak zwykł walczyć w dniu bitwy. W tym dniu Jego nogi staną na Górze Oliwnej, która jest na wschód od Jerozolimy, a ona na pół się rozpadnie od wschodu na zachód, i powstanie bardzo wielka dolina. Połowa góry odsunie się na północ, a druga połowa na południe.

W tym dniu nie będzie światła ani zimna, ani mrozu. Będzie to jeden, jedyny dzień, który zna tylko PAN, nie będzie to dzień ani noc, w porze wieczornej zabłyśnie światło. W tym dniu wypłyną żywe wody z Jerozolimy, połowa z nich do morza na wschodzie, a druga połowa do morza na zachodzie tak samo będzie w lecie i w zimie. PAN będzie królem nad całą ziemią, w tym dniu PAN będzie jedyny i jedno będzie Jego imię” (Za 14:3,4, 6-9).

Dlatego warto jest przypomnieć słowa, które zapisał apostoł Piotr:

„A dzień Pana przyjdzie jak złodziej. Wówczas niebiosa z hukiem przeminą, żywioły zaś zostaną zniszczone w ogniu, i ziemia, i te dzieła, które na niej zostaną znalezione. Skoro to wszystko zostanie zniszczone, to jacy wy powinniście być w świętym postępowaniu i pobożności, oczekując przyjścia dnia Boga i starając się je przyspieszyć. Z powodu tego dnia niebiosa płonąc, zostaną zniszczone, a żywioły rozpłyną się w ogniu.

Ale my, zgodnie z Jego obietnicą, oczekujemy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość. Dlatego, umiłowani, oczekując tego, postarajcie się, abyście zostali przez Niego znalezieni bez skazy i nienaganni, w pokoju” (2 Ptr 3:10-14).

Jedno jest pewne, nikt nie zmieni Bożych planów, dlatego warto jest, szczególnie w tych dniach przypomnieć, co Biblia mówi o tych wydarzeniach.

Henryk Hukisz